یادداشت روز/ امروز قلبی ایستاد که قلب ایران بود

 

توان و امکانات تسلیحاتی آن زمان، پاسخگوی این نبرد نبود اما مردی به پهنای آسمان، از دیار خمین با قوایی از جنس معنویت ایستاد و گفت:"جنگ ما دفاع است، هجوم نیست. ما از کشور خود دفاع می‌کنیم؛ دفاعی که عقلاً و شرعاً واجب است. ما آغازگر جنگ نبوده و نیستیم اما اگر کسی تعدی کند دهانش را خرد می ‌کنیم" 
همین سخنان با درایت کافی بود تا تکلیف تعیین شود، تا وظیفه تک تک ملت، دفاع شود و یکی از بزرگترین مشکلات این نبرد مرتفع شده و فراخوانی به وسعت دل های مردانی از جنس مقاومت رقم بخورد. 
جنگی که در یک طرف آن مقاومت مردان سرزمینمان و در طرف دیگرش نه فقط صدام، بلکه 26 کشور که نقش تسهیل کننده حرکت تانک های عراقی بودند را رو در روی یکدیگر قرار می داد. 
نبردی منحصر بفرد و در نهایت پیچیدگی های پنهانی و دست های فراوان پشت پرده. ضربان قلب کشور تند تند میزد، تند تر از همیشه... باید ترس جایش را به آرامش می داد و باید ایران آرام می گرفت. 
لحظه های آغازین جنگ بود. امام تمام قد ایستاد و با همان آرامش ظاهری همیشگی اش که از آرامش درون سرچشمه می گرفت این چنین گفت: 
"ملت نباید خیال کند که جنگی شروع شده و حالا فرض کنیم که دست و پای خودمان را گم کنیم، نه، این حرف‌ها نیست. یک دزدی آمده یک سنگی انداخته و رفته است." 
و نبرد اوج می گیرد، آمریکا به پیشنهاد رییس سیا تحویل بمب های خوشه ای به عراق را در اولویت برنامه هایش قرار می دهد. 
از طرفی دیگر شوروی بهترین کانال برای تامین نیازهای تسلیحاتی به عراق می شود. 
انگلیس و فرانسه هم هستند، مصر و بلژیک هم اضافه می شوند. یکی با خمپاره های دو زمانه و دیگری با جنگنده های میراژ. 
کمک های هسته ای و شیمیایی پایان ندارد. شرایط برای برد عراق در نظر ظاهر بینان آماده به نظر می رسد. از زمین و هوا نیروی مادی و انسانی است که به سمت سرزمین صدام سرازیر می گردد. 
در طرف دیگر خبری از تسلیحات آن چنانی نیست. آن چه خود را خوب به ظهور می رساند، لبیک گفتن به دعوت مردی از تبار باران است. او که هیچ گاه عقب نشستن در برابر دشمن بعثی برایش مفهوم نداشت و از دست دادن حتی یک وجب از خاک ایران برایش غیر قابل پذیرش بود. 
او که وعده زیبای خدا که همانا «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرکُم وَیُثَبِّت أَقدامَکُم» بود را به تصویر کشید. 
امام خمینی (ره) سکاندار و صحنه گردان بی نظیر جنگ تحمیلی بود. تیزبینی و هوش امام در جنگ چنان خود را نشان می داد که با یک سخنرانی کوبنده، حرکت دشمن را که متوسل به پیشرفته ترین سلاح های روز دنیا بود کند می کرد و عاقبت قدرت ایمان و ایستادگی در پناه رهنمودها و سخنرانی های امام برتری خود را به قدرت های زمان نشان داد. 
امام تمام هستی اش را در راستای تحقق اهداف آسمانی اش به کار برد. 
نیمه خرداد 68 لحظه وداع بود. مردی به دیدار حق می رفت که جز حق در برابر نیرویی دیگر قد خم نکرد. مردی به ملاقات آسمان می رفت که دیدگانش فقط برای ترس از خدا نمناک می شد... 
و تحقق غزلی که چند سال قبل از رحلت اش سرود بود، 
" انتظار فرج از نیمه خرداد کشم سالها مى گذرد حادثه ها مى آید" 
و در نیمه خرداد ضربان قلبی کند شد، ضربان قلبی که ضربان قلب کشور را در اوج هشت سال جنگ تحمیلی آرام نمود. 
و باز هم کندتر شد تا اینکه ایستاد. قلبی برای همیشه از حرکت می ایستاد که عشق به الله و عشق به معنویت را در قلب و جان میلیون ها انسان زنده کرده بود. 
و ساعت 7 صبح روز 14 خرداد 68، با اعلام گوینده رادیو، ایران سراسر سیاه پوش شد: "بسم الله الرحمن الرحیم. انالله و اناالیه راجعون. روح بلند رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی(ره) به ملکوت اعلا پیوست" 
و امام رفت... 

/ فرزانه فرجی/