برای بابای خوبم که دوستت دارم را نشانم داد
سلام بابا، سلام مردترین مرد زندگی ام... سلام بابایی خوبم.
سلام بهانه ی خوب شدن حال دلتنگی های گاه و بی گاهم...
خش صدایت روحم را صیقل می دهد و تندیس وجودم با صدای مردانه ات جان می گیرد. با لبخند تمام نشدنی چهره ی مهربانت تازه می فهمم دوست داشتن تا کجا دست دلم را می گیرد و با خود می برد...
و کاش من بین این خنده هایت غرق می شدم، غرق می شدم و هیچ گاه فریاد کمک کمک سر نمی دادم تا برسم به دلت تا برسم و ببینم که دلت، دلتنگ شده خیلی وقت ها که آرام بودی و فقط نگاهمان می کردی و وقتی چشم هایم با چشم های زیبایت گره می خورد همان لبخند دوست داشتنی روی لبانت نقش می بست تا دلم دنبال سوال هایش از چشم هایت به دلت نرسد که دلم نلرزد..
من این دل را عجیب دوست دارم بابا.
من تو را عجیب دوست دارم بابا...
دست هایت خسته است کمی اما هنوز تاب زندگی ام با دست های توست که تاب می خورد...
بودنت قشنگ ترین بهانه برای بودن هایم هست...
این روزها تار و پود دلم با تار صدایت بیشتر از همیشه با هم آمیخته و دلم سراسر صحنه ی هنرمندی و تک نوازی هایت شده بابای خوبم....
برای دل همیشه بی قرارم، قرار باش همیشه بابا...
فرزانه فرجی/
