سالهاست خبرهای یک سرزمین در کلمه‌ای خلاصه می‌شود
اینجا «شهادت» همسایه دیوار به دیوار مردم است
خبرگزاری ایمنا: قدس، سرزمینی به گستردگی واژه ایستادگی، به پهنای مقاومت. سرزمینی که عطر شهادت از جای جای آن دل را هوایی می کند. دیاری در همسایگی شهادت.
نخستین قبله‌گاه مسلمانان که اوج بندگی بندگان در برابر خدای عزوجل به سمت آن نشانه می‌رفت. وطن میلیون‌ها آواره فلسطینی که دست استبداد زمان، استکبار جهانی آن را به دست رژیم اسرائیل غاصب سپرد.
وقتی پاره تن اسلام اشغال شد، مرزها شکست. فریاد اعتراض از جای جای بلاد مسلمین و از جانب تمام آن هایی که طعم آزادی را چشیده بودند، بلند شد.
اوج نوای اعتراض به رژیم صهیونیست در فرمان امام خمینی (ره) به نمایش درآمد، زمانی که رهبر کبیر انقلاب؛ آخرین جمعه ماه رمضان را روز قدس نام گذاری کرد.
روزی که فریادها برای حمایت از مردم فلسطین در یک جهت قرار گرفت تا پایه های سست رژیم اسرائیلی به لرزه درآید. روزی که همه بیداران حق با آمدنشان و با بودنشان نوای حق را از عمق جانشان فریاد زدند تا مردم مظلوم فلسطین از پای ننشینند و ایستادن را در حد اعلی به ظهور رسانند.
و آمدن در صحنه با پیام امام خمینی حال و هوای تازه ای پیدا کرد زمانی که فرمودند: «روز قدس روز اسلام است. روز قدس، روزی است که اسلام را باید احیا کرد... روز قدس روزی است که باید به همه ابرقدرت ها هشدار بدهیم که اسلام دیگر تحت سیطره شما به واسطه عمّال خبیث شما، واقع نخواهد شد. روز قدس روز حیات اسلام است. باید مسلمین به هوش بیایند. باید بفهمند قدرتی را که مسلمین دارند».
و تکلیف روشن شد، مقاومت برای مردم فلسطین جانی دوباره پیدا کرد. ایستادن تا پای جان و گذشتن از جان به خاطر خاک میهن، شور عجیبی در مرد، زن، پیر و جوان ایجاد نمود.
و سال ها است که زنان و کودکان پا به پای مردان و تمام قد ایستاده اند. سلاحشان فقط سنگ است و دلشان بی تاب خاک سرزمینشان. غیرت در چهره شان موج می زند. نگاه هاشان پر است از تصویرهای پی در پی از جنایت هایی که داغ اول را فراموش نکرده، داغ های بعدی را بر دلشان می گذارد. مقاومت قصه نیست، حقیقتی است که در پس آن، مردم فلسطین را هر آن برای خبر شهادت بی قرار می کند. و مادری که صبح کودکش رفت و هنوز سیاهی آسمان پیدا نشده شوهرش. اما همچنان ایستاده است. جنازه کودکش را بر روی دو دست بلند می کند. لرزش در صدایش مفهومی ندارد. لبخند می زند و دلبند بی گناهش را امانتی می داند که در راه حفظ وطن به خدا بازگردانده است.
و سال ها است خبرهای این سرزمین در یک کلمه خلاصه می شود. خبر ها از رفتن فریاد می زند، "شهادت". واژه ای که نه نیاز به تفسیر دارد و نه مفسر می خواهد.
واژه ای آشنا که شاید بارها و بارها در روز زمزمه می شود و چشم ها را به خود خیره می کند. تشییع جنازه های شهدا تمامی ندارد. پدرها پسرهاشان را داماد نکرده، سفید پوش می کنند و مادر ها کودکانشان را یک دل سیر ندیده، به خاک می سپارند و جوان ها، جوانی نکرده، مرد شدن را تجربه می کنند.
خوشا به غیرتتان، خوشا به ایستادن‌های‌‍تان و خوشا به رفتن های بی نظیرتان.
بی شک صلابت مقاومت و ایستادگی تان به زودی زود و برای همیشه فتنه گر تاریخ، اسرائیل منفور را از صحنه این جهان محو خواهد نمود...!
/فرزانه فرجی/
وقتی پاره تن اسلام اشغال شد، مرزها شکست. فریاد اعتراض از جای جای بلاد مسلمین و از جانب تمام آن هایی که طعم آزادی را چشیده بودند، بلند شد.
اوج نوای اعتراض به رژیم صهیونیست در فرمان امام خمینی (ره) به نمایش درآمد، زمانی که رهبر کبیر انقلاب؛ آخرین جمعه ماه رمضان را روز قدس نام گذاری کرد.
روزی که فریادها برای حمایت از مردم فلسطین در یک جهت قرار گرفت تا پایه های سست رژیم اسرائیلی به لرزه درآید. روزی که همه بیداران حق با آمدنشان و با بودنشان نوای حق را از عمق جانشان فریاد زدند تا مردم مظلوم فلسطین از پای ننشینند و ایستادن را در حد اعلی به ظهور رسانند.
و آمدن در صحنه با پیام امام خمینی حال و هوای تازه ای پیدا کرد زمانی که فرمودند: «روز قدس روز اسلام است. روز قدس، روزی است که اسلام را باید احیا کرد... روز قدس روزی است که باید به همه ابرقدرت ها هشدار بدهیم که اسلام دیگر تحت سیطره شما به واسطه عمّال خبیث شما، واقع نخواهد شد. روز قدس روز حیات اسلام است. باید مسلمین به هوش بیایند. باید بفهمند قدرتی را که مسلمین دارند».
و تکلیف روشن شد، مقاومت برای مردم فلسطین جانی دوباره پیدا کرد. ایستادن تا پای جان و گذشتن از جان به خاطر خاک میهن، شور عجیبی در مرد، زن، پیر و جوان ایجاد نمود.
و سال ها است که زنان و کودکان پا به پای مردان و تمام قد ایستاده اند. سلاحشان فقط سنگ است و دلشان بی تاب خاک سرزمینشان. غیرت در چهره شان موج می زند. نگاه هاشان پر است از تصویرهای پی در پی از جنایت هایی که داغ اول را فراموش نکرده، داغ های بعدی را بر دلشان می گذارد. مقاومت قصه نیست، حقیقتی است که در پس آن، مردم فلسطین را هر آن برای خبر شهادت بی قرار می کند. و مادری که صبح کودکش رفت و هنوز سیاهی آسمان پیدا نشده شوهرش. اما همچنان ایستاده است. جنازه کودکش را بر روی دو دست بلند می کند. لرزش در صدایش مفهومی ندارد. لبخند می زند و دلبند بی گناهش را امانتی می داند که در راه حفظ وطن به خدا بازگردانده است.
و سال ها است خبرهای این سرزمین در یک کلمه خلاصه می شود. خبر ها از رفتن فریاد می زند، "شهادت". واژه ای که نه نیاز به تفسیر دارد و نه مفسر می خواهد.
واژه ای آشنا که شاید بارها و بارها در روز زمزمه می شود و چشم ها را به خود خیره می کند. تشییع جنازه های شهدا تمامی ندارد. پدرها پسرهاشان را داماد نکرده، سفید پوش می کنند و مادر ها کودکانشان را یک دل سیر ندیده، به خاک می سپارند و جوان ها، جوانی نکرده، مرد شدن را تجربه می کنند.
خوشا به غیرتتان، خوشا به ایستادن‌های‌‍تان و خوشا به رفتن های بی نظیرتان.
بی شک صلابت مقاومت و ایستادگی تان به زودی زود و برای همیشه فتنه گر تاریخ، اسرائیل منفور را از صحنه این جهان محو خواهد نمود...!
/فرزانه فرجی/
